Bir meslekte para büyük rakamlara ulaşmaya başladığı an o işin içinde her türden pisliğe rastlamak mümkün. İnşaatçısındır ihaleler dönmeye başlar, aralara adamlar sokulur, tehdit, şantaj v.s. Adam öldürmeye kadar gider. Çünkü hadise üç-beş kazanmanın ötesine geçmiştir. Kuruşların yerini milyon dolarlar alır, o milyon dolarlar için de, adam götünü bile satar.
Türk medyasının durumu biraz bu minvalde. 90'ların başıyla birlikte, öyle çok çok para kazanmayan adamlar onbinlerce dolara çalışmaya başladı. Bok sinekleri durur mu, üşüşüverdi medyaya.
Bugün eğlence dünyasının kompedanı (!) İzzet Çapa'nın titr'i bile gazeteci oldu. İzzet Çapa'nın gazeteci olduğu ülkede Ercan Saatçi de yazar oluyor. Ne bileyim, Selçuk Yula, Hakan Ünsal, Hasan Şaş, Sinan Engin. Ekle bunlara ekleyebildiğin kadar isim.
Zannediliyor ki, futboldan anlayan, futbolun içinden gelmiş her insandan spor yazarı çıkabilir. İki çıtayla baraka yapar gibi üç-beş kelimeyle yazar olunuyor. Hoş, o yazıyı da masa başındaki editör yazıyor, bunlar telefonda konuşuyor, hepsi o.
Sözün özü, Türkiye'de o kadar çok yarak kürek adam yazar yapıldı ki, yazar kavramının içi tamamen boşaltıldı.
Bilgisi, becerisi, yeteneği, görüşü, konuya hakimiyeti önemli değil artık bu ülkede yazmak için. Biraz ismin varsa, girift ilişkiler içindeysen, yazman için hiçbir engel kalmaz önünde.
Ercan Saatçi denen tip bugün bir yazı yazmış. Yazıda baştan sona basına geçiriyor. Hatta hadiseyi, ileri boyuta taşıyıp, tehdide kadar götürmüş.
Hadi diyelim, bir biçimde yazar oldun -hatta ülkenin en büyük gazetesine spor koordinatörü bile yapıldı- bu mudur yazarlık?
Bu iğrenç çiğ heriflerde ahlâka dair kırıntılar aramak aslında hata ama sokaktaki gerizekâlı taraftarın ağzından çıkabilecek şeyleri söylemek hangi ahlâka sığar?
Bu boktan anlayış yüzünden holigan gibi yazan adamlar, hangi takım için yazıyorsa, taraftar için en kıymetli yazar haline geliyor. Takım gözetmeden söylüyorum bunu. Her takımın bir Ercan Saatçi'si mevcut. Gerçi bunun muadili diğer takımlarda hangi isimlerdir pek çıkaramadım.
Şarkıcılıkta dikiş tutturamadı, damatlıkta dikiş tutturamadı, bir halkla ilişkiler şirketi kurdu onda da dikiş tutturamadı, Doğan'ın Müzik'in başına getirdiler orada da tutturamadı.
Bu herifin dikiş tutturabildiği yegane şey, holiganlık boyutundaki Fenerbahçeliliğidir Başka da bir boka yaramaz.
Çünkü bu "Galatasaray'ın tribünleri PKK bayrağı gibi" dedikçe, birileri orgazm oluyor. "Nasıl siktik ama" dediği zaman daha büyük bir orgazm yaşıyorlar. Bunları söylemediği an herif ortada kalmaz. Çünkü yazdığı ya da söylediği başka bir şey yok.
Bu heriflere köşe vermek, hadi köşeyi geçtim, koskoca bir gazetenin spor servisini vermek, hadisenin daha aşağılık boyutu. Rambo Okan bile, bu doğum kontrol hatasından daha iyi yapar o işi. IQ'larını ölçsek, at başı giderler
Basının içine girmek için onun götünü yala, diğerinin taşaklarını sıvazla, birine götünü dön, berikine yardır, sonra o basını eleştir.
Emirle haber yapıp, yazı kaleme alacak kadar şahsiyetsiz bir adam olup, bu kadar rahat ortalarda dolanabilmek, birilerine laf söyleme cüretini kendinde bulmak, insan içine çıkma cesaretini göstermek cidden takdire şayan bir durum.
Yazısına gelince, spor basınına Şükrü Saraçoğlu'na 'sakın gelmeyin' diyor. Sorun zaten burada, şunca olaydan sonra bir ay boykot yapılsa, sayfalarda, köşelerde, televizyonlarda tek bir haber bile gösterilmese, bak o zaman nasıl oluyor.
Ama bu herif gibi birini bünyesini sindirebilmiş basından bu beklenemez.
Ülkenin neresinden tutarsan tut elinde kalıyor. Basının neredeyse elle tutulacak yanı kalmamış, hele ki spor basını.
Şu heriflere köşe verenler, acaba yarattıkları eserden memnun mudur? Salt ismi olsun diye, bu heriflerin yaptıkları holiganlıklara göz yumulduğu sürece, bunların sayısı azalmaz, artar.
Ne zaman, bu tipleri temizlemeye başlarlar, o zaman temiz spordan söz edebiliriz. Öyle sadece takım düşürmeyle, ceza vermeyle olmuyor. Emirle haber yapmış bu kadar adamdan söz ediliyor, herifler hiçbir şey olmamış gibi yazı yazıyor.
Soytarıdan gazeteci yaparsan, sonuç bu oluyor, şaşırmamak lazım.