Zorla mı söylüyorsunuz yoksa gönülden mi?

Fenerbahçe'nin yeni transferi, kulübün aylık dergisinin şubat sayısında süper bir açıklamalar yapmış.

Fenerbahçe'nin Türkiye'de en kıskanılan kulüp olduğunu söyleyen Gökhan Ünal, "Dışarıdan bakılınca imrenilen hatta biraz kıskanılan, içinde olunduğunda ise övünülecek bir kulüp.

Saracoğlu Stadı, herkesin maç oynamak istediği bir stat. Türkiye’de bir ilkin gerçekleştirildiği, seyirciyle oyuncuları bütünleştiren, oyuna heyecan ve güzellik katan bir stat" demiş.

Misal ben kıskanmıyorum Fenerbahçe'yi ya da imrenmiyorum. Hatta hayatımın hiçbir döneminde de herhangi bir kıskançlık ya da imrenme emaresi göstermedim. Hayır, içini doldur yaptığın açıklamanın 'tamam' diyeceğim.

Mesela neyini kıskanıyorlar. "Türkiye'de en çok şampiyon olan tek kulüp müdür?" Hayır.

Peki "Avrupa'da başarıdan başarıya mı koşar?" Ona da hayır.

"Türkiye'nin en çok kupa kazanan takımı mıdır?" Bunun cevabı da hayır.

Nedir abi, Fenerbahçe'yi özel kılan. Takımını destekleyen taraftar için değil bu sözlerim. Tabii ki her takımı destekleyen insan için o takım en iyidir, en özeldir. Ama sen profesyonelsin, para kazanıyorsun. Daha iki yıl önce Trabzon'a gittiğinde aile havasıydı, şehre bayılmıştın, kendini evinde hissetmiştin ya. Ne oldu şimdi?

O zaman, kim ya da kimler neden kıskanır ve imrenir Fenerbahçe'yi? Öyle laf olsun, torba dolsun, taraftara şirin görüneyim diye yapılmış açıklamalar bunlar. Bugüne kadar sayısız adamdan bunları duyduk. Hatta her yeni gelen, tribünlere oynamak için söyle bu sözleri.

Haklısın, kıskançlıktan ölüyorum. 35 yıldır neden Fenerbahçe'yi tutmadım diye her gün kahrımdan ölüyorum. Hatta ne zaman bir gün Fenerbahçeli olacağımı da düşünüyorum her an, her dakika, her saniye.

Adam olun biraz; yalakalık yapmak böyle gencecik adamlara yakışmıyor. Çık, efendi gibi topunu oyna, bu tür cinliklere gerek kalmasın.

Haa, sen gerçekten böyle olduğuna inanıyorsan, sorun yok demektir. Ama sende bir sorun var demektir.