İnsanlıktan ayrılmayın

Yaklaşık 2-3 aydır doğru düzgün yazma isteğim yok. Futboldan kafi derecede soğudum, ülkede olan biten her şey yorucu olmaya başladı ve garip bir biçimde yorulmaya başladım.

Fazla yazmak istemiyorum, internette bu kadar olmak ve sürekli yazmak zorunda kalma isteği, beni çok rahatsız ediyor.

Buraya yazmaya başlarken, hiç düşünmediğim şeyler oldu, acayip güzel insanlarla tanıştım. Bazılarıyla görüştük, konuştuk, dertleştik, paylaştık.

Ama artık sona geldiğimi hissediyorum. Zorla yazıyorum, zorla bu sayfayı açıyorum ve bir yük hissi oluşuyor.

Lafı fazla uzatmayacağım, duygusal triplere de girmeyeceğim.

Herkes kendine iyi baksın. İnsanlıktan sakın ayrılmayın.

Bitti...

En iyi kadın ölü kadındır

Şanlıurfa'da yaşları 14 ila 17 arasında değişen çocuklar evlendiriliyor.
Türkiye sınırlarında çocuk yaşta evlendirilenlerin sayısı yüzde 14.
Çocuk yaşta evlendirilenlere oransal olarak bakıldığında Gürcistan'tan sonra dünyada ikinci sıradayız.
Gayri resmi rakamlara göre 5.5 milyon civarında çocuk gelin var.

Bazıları para karşılığı satılıyor.
Bazıları tecavüz edildiği için sözümona namuslarının kurtarılması için evlendiriliyor.
Bazıları, ilk eş 'eskidiği' için kuma olarak alınıyor.

* 2002'de 66 kadın hayatını kaybederken, terör yüzünden 17 kişi hayatını kaybediyor.
* 2003'te 83 kadın hayatını kaybederken, terör yüzünden 94 kişi hayatını kaybediyor.
* 2004'te 164 kadın hayatını kaybederken, terör yüzünden 103 kişi hayatını kaybediyor.
* 2005'te 317 kadın hayatını kaybederken, terör yüzünden 135 kişi hayatını kaybediyor.
* 2006'da 663 kadın hayatını kaybederken , terör yüzünden 149 kişi hayatını kaybediyor.
* 2007'de 1011 kadın öldürülürken, terör yüzünden 183 kişi hayatını kaybediyor.
* 2008'de 806 kadın öldürülürken, terör yüzünden 222 kişi hayatını kaybediyor.
* 2009'da 953 kadın öldürülürken, terör yüzünden 101 kişi hayatını kaybediyor.

Ülkede kadınların yüzde 52'si kaba dayağa maruz kalıyor.
Son 8 yılda kadına yönelik cinayet rakamları yüzde 1400 oranında arttı.

* Tüm kadınların % 25'i Fiziksel şiddete uğruyor.
* Şiddete uğrayan kadınların %75'i eşi tarafından şiddete uğruyor.
* Şiddete uğrayan erkeklerin % 75'i aile dışından gelen şiddete uğruyor.
* Cinayet sonucu ölen kadınların %40-70 eşi tarafından öldürülüyor.
* Tecavüze uğrayanların %50 si 18 yaş altında ve bunlardan %10 erkek çocuk gerisi kız çocuktur.
* Her 4 kız çocuktan biri cinsel şiddete uğruyor.
* Daha çok 7-9 yaş arası çocuklar cinsel şiddete uğruyor.
* 5-10 yaş arası çocukların %55'i ensest mağdurudur.
* 10-16 yaş arası çocukların %40 ensest mağdurudur.
* Cinsel saldırganların %75'i tanıdık biridir.
* Ensest olaylarında faillerin %50'si öz baba ve sırasıyla amcalar enişteler, ağabeyler, dedeler ve dayılardır.
* Acil yardım hattını arayan kadınlardan % 57'si fiziksel şiddete, % 46,9'u cinsel şiddete, % 14,6'sı enseste ve % 8,6'sı tecavüze maruz kalmıştır.
* 1995'te başkent Ankara'daki gecekondularda yaşayan kadınlar arasında yapılan bir araştırma, kadınların % 97'sinin kocalarının saldırısına uğradığını ortaya koymuştur.
* 1996'da orta ve yüksek gelir gruplarında yer alan ailelerle yapılan bir araştırmada, soruların başlangıcında kadınların % 23'ü kocalarının kendilerine karşı şiddet kullandığını söylemiş, fakat belirli şiddet tipleriyle ilgili sorular sorulduğunda bu oran %71'e yükselmiştir.
* Başka bir araştırma, kadınların % 58'inin yalnızca kocalarından, nişanlılarından, erkek arkadaşlarından ve erkek kardeşlerinden değil, kadın akrabalar da dahil olmak üzere kocalarının ailesinden de aile içi şiddete maruz kaldığını tahmin etmektedir.
* Bir grup orta ve üst sınıf kadının % 63,5'unun cinsel tacizin bir türüne maruz kaldığı bulgusuna ulaşılmıştır.
* Bir araştırmaya göre, şiddet sonucu ölen 40 kadından 34'ü evde ölmüş, 20'si asılmış ya da zehirlenmiş, 20'sinde öldürüldüklerine dair kesin belirtiler görülmüş ve 10'u da ölmeden önce aile içi şiddete maruz kalmıştır.
* Türkiye'nin kuzeybatısında yer alan Bursa şehrindeki halk sağlığı merkezlerinde yapılan bir araştırma, kadınların % 59'unun şiddet kurbanı olduğunu ortaya koymuştur.
* Mor Çatı'nın 1990 ile 1996 yılları arasında 1.259 kadın arasında yürüttüğü bir araştırma, kadınların % 88,2'sinin bir şiddet ortamında yaşadığını ve % 68'inin kocaları tarafından dövüldüğünü göstermiştir.
* Ankara'da yapılan başka bir kadın araştırmasına göre, kadınların % 64'ü kocalarından, % 12'si ayrıldıkları kocalarından, % 8'i birlikte yaşadığı erkeklerden ve % 2'si de kocalarının ailesinden şiddet görmektedir. % 60'ı, kocalarının kendilerine tecavüz ettiğini söylemiştir.

Bu istatistikleri bir tarafa koyun, kadının toplumdaki yerine bakın, Türkiye'nin gösterdiği ilerlemeyi hesap edin.

Tabii ki salt Akp iktidarı sorumlu tutulamaz şu tablodan ama kadına şiddet ve kadın ölümleri konusundaki ilerlemelerini de (!) görmemek mümkün değil.

Kadının toplumdaki rolü şekilleniyor.
Türkiye demokratikleşiyor.
Ekonomik olarak büyüyor.
Ortadoğu'da hakim güç oluyor.
Dünyada söz sahibi haline geliyor.

Su akar yatağını bulur

O kadar yıl, önünden tonla ölüm, işkence, tecavüz haberi geçince mesleki bozulmaya uğruyor insan. Önüne her gelen haberde yüreğin titremiyor, içinden bir şey geçmiyor, etrafı kırıp parçalamak isteği duymuyorsun.

Ama bu haberi okuyunca, içimden bir şeylerin akıp gittiğini hissettim.

22 yaşında genç bir adam, sevdiği kız gelin arabasıyla evinin önünden geçerken, aklını yitiriyor ve annesiyle birlikte bir harabede yaşamaya başlıyor. 3 ayda 150 TL'lik yardım alıyorlar ve kapısı, penceresi bile olmayan bir evde soğuktan korunmak için köpeklerle birlikte yatıyorlar.

Aşk nedir, nasıldır, ne kadar sürer bilmiyorum. Emin olduğum bir şey varsa, aşkın bir süre sonra yok olup gittiğidir. Yüreğinde fırtınalar kopartan, kalbinin yerinden çıkacakmış gibi atmasını sağlayan kişiye karşı, vakit geçtikçe aynı şeyleri hissetmemeye başlıyorsun.

Yıllar önceydi, bir muhabir mikrofon uzatmış "Aşk nedir?" diye soruyor, herkes kendince yanıtlıyordu. Yaşı en fazla 10 olan bir ayakkabı boyacısı, hayatımda duyduğum en güzel cevabı verdi; "Seversin, seversin kavuşamazsın. Aşk odur işte" diye.

Bir insanın aklını kaçırmasına neden olabilecek ne kadar şey var acaba bu boktan hayatta?

Sevdiğin insanın bir başkasıyla evlenmesiyle, kaç kişi kendi hayatından vaçgeçer. Mantıklı mı, değil mi, doğru mu, yanlış mı v.s. v.s?

Bu kadar yıldan sonra şunu gördüm, hayatta kimse vazgeçilmez değil. Bazı şeyleri zorlamamak lazım. Zorladıkça daha kötüye gidiyor ve daha içinden çıkılmaz hal almaya başlıyor.

Şükrü Kurhan, sevdiği kız için aklını yitirmiş. Bugün, kapısı, penceresi bile olmayan bu adamın yanında sadece ve sadece anası var.

O yüzden şu hayatta annem dışında karşısında eğilip büküleceğim kimse yok. İnanın değmiyor, değmez de.

Üstad söylemiş, benim üstüne lafım yok: "Kendine iyi bak, beni düşünme. Su akar yatağını bulur."

Dinleyin işte

Gerçek bir 'adam' portresi

Galatasaray'ın Euroleague vizesi aldığı Lietuvos Rytas maçı sonrasında, "Peki bundan sonraki planlarınız ne?" sorusuna verdiği, "Şimdi bir kadeh şarap içeceğim ve daha sonra Euroleague hakkında düşüneceğim" yanıtı duyduktan sonra daha çok sevdim Oktay Mahmuti'yi.

Açıkçası hayatıyla ilgili çok şey bilmiyordum, genel geçer bilgiler dışında. Bir arkadaş, bildiklerini paylaşınca, sizin de okumanız gerektiğini düşündüm.

6 Mart 1968'te Üsküp'te doğan Oktay Mahmuti, küçük yaşlardan itibaren basketbola büyük bir sevda ile bağlanmış. Önce oyuncu olmayı denemiş. Lise takımında oynamış ama bir yeteneği olmadığını görünce, başka bir yola girmek için sürekli basketbol hakkında okumaya başlar ve koç olmaya karar verir.

Üsküp'te Rabotnicki kulübünün altyapısında çok genç yaşlarda, ıvır-zıvır işlerle kariyerinin ilk adımlarını atar. Bir taraftan da eğitimini sürdürür.

Yugoslavya'da iç savaşın patlak vermesiyle Oktay Mahmuti ülkesinden ayrılmak zorunda kalır ve yolu Türkiye'ye düşer. 1991 yılında İstanbul Üniversitesi Eczacılık Fakültesi'nden kabul alarak, İstanbul'a gelir.

Maddi olanaksızlar içinde, yabancı bir ülkede tek başına kalan Mahmuti, bu dönemde İstanbul'daki basketbol takımlarının antrenmanlarını takip etmeye başlar ve Efes Pilsen genç takımının hocası Aydın Örs ile tanışır. Aydın Örs, sürekli antrenmanları izleyen Makedon gençle, bol bol sohbet eder. Mahmuti'ye yardımcı olmak için kapanma noktasındaki Eczacıbaşı altyapısında yardımcı koçluk görevi ayarlar.

Aynı yıl, Efes Pilsen'de Aydın Örs, A Takım koçluğuna getirilir. Örs, teknik patronu olduğu Efes Pilsen'e yeni bir takım oluşturmak için Oktay Mahmuti'nin kendisine öve öve bitiremediği adı o güne dek hiç duyulmamış Makedon genç bir oyun kurucuyu denemeye karar verir. Senelik 50 bin dolar ücret karşılığında Petar Naumoski, Efes Pilsen forması giymeye başlar.

Eczacıbaşı, basketbol şubesini kapatmaya karar verince, Oktay Mahmuti de Efes Pilsen'de görev almaya başlar. Hem Naumoski'nin tercümanlığını hem de altyapı sorumluluğunu üstlenen Oktay Hoca, göreve gelir gelmez yıldız takımında boyu 2 metrelik bir genci keşfeder. Daha önceleri boyundan ötürü sürekli uzun oyuncu olarak oynatılan bu genci, direkt guard pozisyonunda oynatmaya başlar.

Başlangıçta, 2 metrelik bu genç de, yerini yadırgar ve yıldız takım kötü sonuçlar almaya başlar. Oktay Mahmuti kendisine "Bu boydaki çocuktan guard olur mu?" eleştirilerine "Bu çocuğun çok özel oyunculuk yetenekleri var. Guard olsun diye değil oyun bilgisini ve karar yeteneğini geliştirsin diye guard oynatıyorum" yanıtını verir. Bu genç, hepinizin tahmin ettiği gibi Hidayet Türkoğlu'dur.

Sonrasında Efes Pilsen A takımının başına geçer. Ardından İtalya'ya gider ve Benetton Treviso'da 2 yıl geçirir ve kendine uygun bir teklif gelmediği için bir sene kadar aktif koçluk hayatına ara verir.

2010 yılında önüne bir proje konur ve Türkiye'ye basketbolu sevdiren ancak senelerdir başarılı olamayan Galatasaray'dan gelen teklifi kabul eder.

Galatasaray'ın o dönemdeki yöneticisi Hakan Üstünberk ile 3 yıla yayılan bir plan yaparlar ve ümit milli takım seviyesindeki gençleri transfer etmeye başlarlar. Galatasaray ile anlaşma imzalamasından çok kısa süre sonra Barcelona, kendisine resmi teklif yapar.

Oktay Mahmuti, yeni bir sözleşmeye imza attığı için, Barcelona, teklifini Galatasaray Basketbol Şubesi'ne gönderir. Hakan Üstünberk, bu çok önemli görevi, Oktay Mahmudi'ye bildirir. Oktay Mahmuti, Hakan Üstünberk'e "Size söz verdim, birlikte plan yapmaya başladık. Sözümden dönemem ve kimseyi yarıda bırakamam" diyerek, teklif için teşekkür eder ve yoluna Galatasaray'da devam edeceğini belirtir.

Hakan Üstünberk, Mahmuti'nin bu tavrından çok etkilenir ve sözleşmesinde iyileştirme yapmak için Oktay Hoca'ya yeni bir teklif sunar.

Oktay Mahmuti, hiç düşünmeden iyileştirme için teşekkür eder ama kendisine bir teklif geldiği için daha önce anlaştığı bedelin üzerinde bir ücret almayı etik bulmadığını belirtir.

Sonrasında play-off finalinde şampiyonluğun kılpayı kaçması ve Galatasaray'ın seneler sonra bir kupayla sezonu açması gelir.

Oktay Mahmuti, senelerdir uyuyan devi uyandırdı. İki yıl önce Euroleague'ye katılacağımızı biri söylese, "Hadi canım sen de!" derdim. Ancak rüya gibi bir sezon geçirdik. Türkiye'de işler şu an için yolunda gidiyor, şampiyonluğun en büyük favorisi biziz ve rakiplerin bütçelerinin yarısı kadar bile değiliz.

Oktay Mahmuti'nin nasıl biri olduğunu görmek açısından şunu da bilmekte fayda var. Özellikle yağmurlu havalarda Mahmuti, otostop yapan taraftarları arabasına alıyor. Kendisine 'güvenlik' için bunun yanlış olduğunu söyleyen yöneticilere, "İstanbul'a ilk geldiğimde yağmurda Abdi İpekçi'den eve arabasız çok döndüm. Ne kadar zor olduğunu bilirim" der. Bir gün Abdi İpekçi'den otostop yaparken, Oktay Mahmuti'nin arabasına binerseniz şaşırmayın.

Bazı insanlar, hayatta her şeyi hak ediyor. Oktay Mahmuti de, bunlardan biri. Alın teri dökerek, emek sarfederek, çok çalışarak, tırnaklarıyla kazıya kazıya bulunduğu yere gelmiş.

Yolumuz hiç ayrılmasın Oktay Hoca. Çünkü sen bize çok yakıştın...


Teşekkür: Bana bu yazıyı gönderen Selim Sanver'e teşekkürü borç bilirim.

Yeni Türkiye'nin rol modelleri

2-3 yıldır ağırlıklı olarak yazılı basında Ali Ağaoğlu ve Acun Ilıcalı isimleri sürekli karşımıza çıkıyor. Hayat hikâyeleri, zenginlikleri ve ilişkileriyle görmediğimiz gün yok gibi.

Bugün Ali Ağaoğlu'nun nikahlı eşi ile birlikte röportajını görünce "Yeter ulan yeter!" diye bağırdım.

Mesleki açıdan baktığımda, her iki ismin de magazin değeri yüksek, okunurluğu fazlaca kişiler olduğunun farkındayım. Acun ya da Ali Ağaoğlu'nun medyada yer almasını da anlaşılır buluyorum ama her gün, her dakika ve sürekli bu adamları görmek de bir süre sonra eziyete dönüyor.

Nedir bu iki tipin özellikleri?

Zengin olmaları.
Evli olmalarına karşın, evlilik dışı ilişki yaşamaları.
Eşlerinin bu evlilik dışı ilişkilere onay vermesi.
"Tırnaklarımızla kazıyarak buraya geldik" mesajı vermeleri.

İçinde bulunduğumuz ülkede, pek çok şey değişiyor. Bu değişimler kimi zaman uzun vadeye yayılarak kimi zamansa kısa sürede oluyor.

Ali Ağaoğlu ve Acun Ilıcalı rastgele seçilmiş isimler değil. Bu iki isim de, yaşam biçimleri ve hayat hikâyeleriyle topluma örnek oluşturuyor. Yoksul bırakılmış, gün be gün soyulan halka, "Siz de bir gün bu zenginliğe erişebilirsiniz" mesajı veriliyor.

Öyle ya, sıradan bir muhabir, bugün özel uçağı olan, milyonlarca dolarla oynayan bir adam haline geldi!
Ali Ağaoğlu ise küçük bir müteahhitken, bugün İstanbul'un her yerine lüks siteler inşa ediyor, arabalarını sığdırmaya yer bulamıyor.

Ortalama zekâya sahip olan ben, hiçbir şey okumadan, hayatta tek bir konuyu dahi sorgulamadan televizyon karşısına geçsem, "Vay ulan! Ben neden Acun olmayayım? Neden Ali Ağaoğlu gibi 24 bin dolarlık saat takmayayım koluma" diye hayaller kurar, yoksulluğumu hayallerle bastırmaya çalışırdım.

Benim sırtımdan kazanılan milyonlarca doları hiç düşünmeden, "Bu iki adam gibi nasıl yaşarım?" diye aptal aptal beyaz cama bakardım.

İşin bu hayal kısmını bir kenara bırakırsak, her iki mide bulandıcı tipin evlilik dışı ilişkilerini de ayrıca değerlendirmek lazım. Her ikisi de evli ancak her ikisi de evliliklerinin dışında ilişki yaşıyor.

"Alan razı, satan razı. Sana ne lan angut?" diyen çıkar mı bilmiyorum -çıkarsa da geçmişini sikeyim- ama toplumda çok eşliliğin sempatiye çevrilmesi açısından, sıradan isimler olmadıklarını düşünüyorum.

İkisi de, evli ama genç kızlarla birlikte. Eşleri bu duruma hiç sesini çıkartmıyor. Çünkü insanlık onuru, kadınlık gururu diye bir şey yok. Doğru ya, neden olsun! Bok gibi parayla besleniyorlar, gerisi mi önemli mi?

Ayrıca günümüz toplumunda çizilmeye çalışılan kadın portresinde, eşi mal gibi koltuğa yayılmışken, her an hizmete hazır, eşi ne yaparsa yapsın bir dakika bile yanından ayrılmayan, eşi izin vermeden konuşmayan, her hareketini eşinin onayıyla yapabilen, köleden hallice, kişiliği zavallı hale getirilmiş bir canlı. (Bkz: Alttaki fotoğraf)



Şimdi yeniden Acun ve Ali denen tiplere dönelim. Bir hafta boyunca tüm gazetelere ve haber portallarına bakın. Bunların olmadığı bir güne rastlayacak mısınız?

Size vaad edilen hayatlar bunlar. Asla gerçekleşmeyecek bir hayalin, aptallık sınırlarını zorlayacak şekilde peşine takılıyoruz. Evine ayda 700 TL giren insanlar, her akşam Acun denen bu herifin programını izleyerek, onun zenginliğine zenginlik katmasına yardımcı oluyor.

Peki gerçek mi ne?

Gerçek; Ali Ağaoğlu'nun kendi ağzından söylediği gibi, İstanbul'da yapılan yüzlerce binanın inşaat malzemelerinin kumlarını Marmara Denizi'nden çekmesi, demirlerini de hurdalarından çekmesiyle yani kısacası sahtekârlık yaparak, halkı dolandırarak zengin olmasıdırb

Peki gerçek mi ne?

Gerçek; cemaat desteğiyle, televizyon krallığı kurmaktır.

Gerçek; iktidarın halka yalan söyleyerek oy alması, halkı asla gerçekleşmeyecek hayallerle oyalamaları, bize böyle boktan rol modeller yaratarak, halkı uyuşturmaları.

Gerçek yaşadıklarımızdan başka bir şey değil. Hayal dünyasında yaşadıklarımızı bir kenara bırakıp, ailemizin, etrafımızın neler yaşadığına dönüp bir bakın.
Kızınıza 500 bin Euro'luk araba alabilir misiniz?
Kendinize uçak satın alabilir misiniz?
Kolunuzda 3-4 yıllık maaşınıza eşdeğer bir saat olabilir mi?

Ya mışıl mışıl uyuyup, bizi sikmelerine izin veririz.
Ya da uyanıp, bizi sikenleri sikeriz.

Başka yol varsa haber verin.

Simgeye takıldıysan, kafana 'aptal' yazan dövme yaptır

Türk Lirası'nın yeni simgesi tanıtıldı. Güvenli liman, çapa diye ecüş bücüş, saçmalık kokan açıklamalar yapıldı ama kişisel görüşüm bir boka benzemediği yönünde.

Üstüne yapılan yorumları okuyunca, insan bir acayip oluyor. Yorumların ortak özelliği "Haç ve Ermeni Dram'ına benzemesi." İnsanlar bu iki yorum üstünden Hıristiyanlığı ya da Ermenileri alabildiğine aşağılamış. Unutmadan bir de, Recep Tayyip Erdoğan'ın baş harflerini yani RTE'ye benzediği söyleniyor.

Neyse sorun aslında bu da değil. Bunlar bilmediğimiz, daha önce hiç karşılaşmadığımız konular değil. Asıl sorun; insanların bu konu üstünde onlarca, yüzlerce, binlerce, onbinlerce kelime yazması. Ülkenin gündemi 01 Mart 2012 tarihi itibariyle bu sikindirik simge oldu.

Garip değil mi? Beş kuruşluk kâğıt parçasının simgesinin ne olduğu hepimizi çok ilgilendiriyor. Hepimiz üstüne iyi, kötü, olumlu, olumsuz bir şeyler söylüyoruz.

Simgesinin ne olduğunu bilmeden ayda 700 TL alıp, köle gibi çalıştırılan insanlar hakkındaysa aklımızın ucuna hiçbir şey gelmiyor. Bu konu hakkında söyleyecek lafımız yok. Paranın şekli sike benzese ne olur, göte benzese ne olur! Misal, simgesi yarrak olsun ama kimse muhtaç olmasın.

Lan oğlum bu dünyada, her gün binlerce insan açlıktan ölüyor, açlıktan ölmemek için insan öldürüyor, hırsızlık yapıyor. Ötesi yok, kendini satan var.

Hayatımız elimize tutuşturulan elma şekerlerini yalamakla geçiyor. Sapından tutup, ağzımıza veriyorlar. Isırmaya çalışıyoruz, ısıramıyoruz. Ancak ve ancak yalayabiliyoruz. Yaladıktan sonra da, "Çok şükür, yalayamayanlar da var" diyoruz.

Malsın, malım, malız... O elma zaten benim hakkım, ne diye şükredeceğim pezevengin evladına, bir-iki yalattı diye.

Boş boş konuşup, saçma sapan olaylar hakkında milyon yorum yapan bir aptal güruhuyuz.

Dünya, beş kuruş etmeyecek, üstünde birilerinin resimleri olan kâğıt parçalarının esiri olmuş, buna kimsenin sözü yok, kimsenin itirazı yok, TL'nin üstündeki işaret neye benzemiş, güzelleme diziyoruz üstüne.

Paranın amına koyayım, insanlara bir şey olmasın. Devletin ücretsiz vermesi gereken pek çok hizmet paralı. Düşünsene her yanımız su ama biz içmek için ona para veriyoruz. 25 yıl önce biri gelip "Hacım var ya, ileride suyu böyle bir boka benzemeyen damacana diye bir aygıta koyup, bize parayla satacaklar" dese, "Siktir git oğlum, mal mal konuşma" derdim.

Cidden bak, bazı şeyleri 10 saniye düşünün, ne denli mantıksız olduğunu anlıyorsunuz. Ama bu boktan sistem, hiçbirimizin böylesi basit şeyleri düşünmesine bile fırsat vermiyor.

Neden vermiyor?

Çünkü insan düşünmeye, sorgulamaya başladığı andan itibaren, Dünya'da hüküm süren, insanı köleleştiren, insanı insanlığından çıkartan, hakkımız olanlara bile şükretmeye iten bu boktan sistemi kafalarına geçiririz.

Bırakın TL neye benzemiş, bırakın para üstünden iğrenç ırkçılık naralarını atmayı.
Sizi köleleştiren bu sistemle ilgili konuşun.
Bu sistemin çarpıklıklarını fark edin.
Açlığa, yokluğa, yoksulluğa isyan edin.
Bir parça ekmeğe muhtaç edilen insanların farkına varın.

TL isterse at yarrağına benzesin, ister eşek sikine. O para için birbirini öldüren, o para için ölen milyonlarca insanın olduğu dünyada isyan etmiyorsanız, aptal aptal konuşmayı bırakın.