Şahane iki maç kaçırdım ama bir o kadar şahane konser izledim. En son postta yazmıştım, "Megadeth ve Slayer'ı bekliyorum" demiştim.
Megadeth'in performansında ne yazık ki, ciddi bir ses sorunu vardı. Dave Mustaine'in sesini duymakta oldukça zorlandı insanlar. Anthrax ya da Slayer'da böyle bir sorun yoktu.
Slayer'de Tom Araya, formundan hiçbir şey kaybetmemiş. Dave Lombardo'nun davul soloları harikaydı. İngiltere-Almanya maçını kaçırmama zerre üzülmedim.
Ve Metallica. "İyi, Kötü, Çirkin" eşliğinde sahneye çıkan Metallica, neden Metallica olduğunu gösterir biçimde sahnede tek kelimeyle döktürdü. Hetfield, Big Four'a atıfta bulunarak, "Tarihi bir geceye tanık oluyoruz hep birlikte" diyerek, Big Four'un diğer gruplarının da gönlünü aldı.
Evet, Almanya-İngiltere maçını kaçırdım. 44 yıllık hesabın bir başka versiyonunu izleyemedim ama Hetfield'ın dediği gibi, tarihi bir anı orada yaşadım.
Bu arada, inat ettim saha içi bilet aldım ve izledim ama yaş geçmiş artık onu anladım. Bizim yaşlarımızda, tribünde konser izlemek gerekirmiş. Ben de, bu adamlarla birlikte kadayıf oluyorum...
Kayıtlar
6 yorum:
Bilmiyorum senin gittiğin gün Manowar konseri varmıydı ama şöyle bir olay olmuş,Manowar basçısı DeMaio 3-4 dakika boyunca konuşmuş,ezber falan da değil.
Konuşmanın sonunda "Dört büyük grup geldi diyorlar has*siktirin ordan" demiş...
Olay çok hoşuma gitti.Bende mi metalci olsam ne yapsam :D
Evet Arif, aynen dediklerin yaşanmış. Gana maçını izliyordum o saatlerde. Gana'nın maçını kaçırmam..
Valla Iron Maiden gelmediğinden ve aile babası olmam nedeniyle artık bu tarz konserlere gidemiyorum. Metallica'yı 99'da ve 2008'de canlı seyretmiş biri olarak hayıflanmıyorum Organizasyonu kaçırdığıma. Manowar ve RAmmstein aynı gün çıksalardı belki o zaman gitmeyi düşünürdüm.
@ Jordi; emin ol Metallica'nın en iyi İstanbul performansıydı. Ben de onlar için gitmedim ama dehşetti elemanlar
Unirock'a gideceğim için bu konsere gitmeyi düşünmemiştim. Kadayıf olmak konusunda haklısın gerçekten. Yıllar önce konserleri çok ateşli bir şekilde izlerdim. Zamanla en sert konserlerde bile kollarımı kenetleyerek sakin bir şekilde izlerken buluyorum kendimi. Ama müziği içinde hissediyorsun ya en önemli olan şey bu. Metallica'yı çıplak gözlerle 25 Haziran 1993'te izlediğimden kaçırdım yahu efsaneleri diyemiyorum. Ama dile kolay tam 17 sene geçmiş o günden bugüne. Feci bir olay..
3.günü Anthrax için iple çekmiştim ve beklediğime değdi kısa süreye rağmen. Ama pek sallamadı kimse Anthrax'ı. Enteresan..
Metallica'yı 2008'de izlemesem ve cuma günü Rammstein'ı izlemesem müthişti diyebilirdim. Ama o Rammstein şovundan sonra Metallica normal kaldı. :) Tabi şarkılara eşlik ettik, 3 günün yorgunluğuna rağmen tepindik orası başka.
Manowar'ın s.ktir çekmesi de sakin geçer dediğimiz cumartesi'yi hareketlendirdi. Manowar'ın da sahnesi çok iyiydi. Hele o Joey'in telleri kopartması...
Bu arada yakın sayılırmışız birbirimize. Biraz daha ilerdeydim ben.
Yorum Gönder