Öfke hitabet sanatıysa, şiddet ifade biçimidir

Diyarbakır'da uzun süreden bu yana işsiz olması nedeniyle psikolojik tedavi gören 30 yaşındaki Hüsamettin Onat, babası 56 yaşındaki Hikmet Onat ile kardeşi 26 yaşındaki Zülküf Onat’ı tabancayla vurarak öldürdü.

Konya'da bir fabrikada bekçi olarak çalışan 42 yaşındaki Ramazan Çam, kendisini ‘işten çıkartırım’ diyerek uyaran patronu 61 yaşındaki Ali İhsan Yekebaş’ı bıçakladı.

Bursa'nın İznik İlçesi’nde 55 yaşındaki Osman Dikici, ödeyemediği yaklaşık 20 bin liralık kredi kartı borcu yüzünden bunalıma girerek yaşamına son verdi.

Afyon'da evinin bodrumunda kendisini asarak yaşamına son veren DSP Dinar İlçe Başkanı Mücahit Karagöz'ün eşi Emine Karagöz, oto galericiliği yapan eşinin gurur meselesi yüzünden intihar ettiğini öne sürdü.

"Öfke bir hitabet biçimiyse, şiddet bir ifade biçimidir." Günümüz Türkiye'sinin yeni sloganı olmalı.

Bakalım, nerede son bulacak, nereye kadar böyle gidecek. Bugün yumruk, yarın silah, diğer gün ayaklanma, yağmalamaya kadar gider bu iş.

İnsanlar aç, insanların uçan kuşa borcu var, insanlar çaresizliğin sınırını çoktan aştılar.

Tartıştığımız şeylerse diktatoryaya geçelim mi geçmeyelim mi noktasında. Tayyip Ağa, başbakanlıktan sıkıldı ülkenin tek sahibi olmak istiyor, başkanlık sistemiyle. Yetmiyor, yetmiyor, yetmiyor. Bu halkın gırtlağından geçmesi gereken lokmalar, toplu halde büyük lokma halinde birilerinin gırtlağından ve zengin mutfağından geçiyor.

Varacağı son noktayı dehşetle merak ediyorum.

Darius, Rancik, Neill ve Arda...

Aferin Arda, bu hızla devam et. Bu hızla gideceğin yolculuğun rotası önce Avrupa olur o da ne kadar iyi bir takım olur tartışılır, sonra Türkiye'de çubuklu formayı giyersin. Şanslıysan iki sezon oynarsın.

Sonra Eskişehirspor, Antalyaspor gibi bir takıma gidersin, sezonda bir ya da iki maç çıkartırsan hakkında "Arda dönüyor mu?" diye haberler çıkar. Sen o haberlerin ardından Galatasaray'ı vefasızlıkla suçlarsın.

Sonra Bank Asya'da şampiyonluğa oynamak isteyen, takımı eski yıldızlar ve Süper Lig artıklarıyla dolduran bir ekipte forma giyersin. Sezon ortasında havlu atınca, sen de, futbol yaşantına 28-29 yaşlarında veda edersin. Şanslıysan, bir televizyon ya da gazetede (muhtemelen Fanatik, Fotomaç olur) köşe yazmaya başlarsın.

Bu hızla gideceğin rota budur. Bak ne diyeceğim; çıkıp Galatasaraylılık ruhundan, Galatasaraylılığından dem vuruyorsun ya. Hah işte; Darius Washington ya da Radoslav Rancik kadar Galatasaraylı olsan yeter.

Daha iki ay önce takıma katılan Lucas Neill kadar Galatasaraylı olsan baştacı olursun.

"Nedir bu adamların ortak özelliği?", işlerine olan saygıları, yaptıkları işi ciddiye almaları. Kimse, senden taraftar olmanı beklemiyor. İşini yapmanı, işine saygı göstermeni bekliyor.

Unutmadan, Galatasaray kaptanı olduysan, sokak kabadayısı gibi efelenmezsin, parmak sallamazsın kimseye. Ağırlığını başka biçimlerde gösterirsin, kanıtlarsın.

Kendi adıma şampiyonluk beklemiyorum, bu yıl ya da daha sonraki yıllarda. Adam olmanızı, işini yapan bireyler olmanızı bekliyorum. En azından kendi adıma. Başkaları nasıl düşünür bilmem.

İçimin yağları eridi

Ali Elverdi yemek yerken geberip gitmiş. Üstüne yazı filan yazmayacağım, değmez.

Bakan Taner Yıldız'a kroşeyi indirmişler.

Valla senin bakan olduğun ülkenin Başbakanı, her önüne geleni azarlarsa, siyaset diye bir sinir ve psikolojik savaş yürütürse, halk da çıkıp böyle tepkiler vermeye başlar.

Alışık olmaları lazım, bunlerin bulunduğu Meclis'te bolca yumruklaşma yaşanıyor, halktan biri vurunca niye yadırgıyoruz ki? Ya da milletvekili yumruklar, yurttaş yumruk atamaz mı?

Daha bunlar iyi günler, belirteyim. Sokakta tansiyon yükseliyor fazlasıyla.

İnsanlar, aç, umutsuz, çaresiz, yoksul.... Bu insanların sadece bir yumrukla yetinmesine oturup dua edin siz.

Unutmadan geçmeyeyim, Keita'nın da eline sağlık. Geç oldu ama hakkını vermek lazım. Ellerin dert görmesin Kara Kırbacım.

Edit: An itibariyle Arda, antrenmanda kendisine "Adam mısın sen?" diyen Caner'in dudağını patlatmış.

Arda gidecek kendine yol arıyor, Caner'i geldiğinden beri sevmedim, suratında meymenet yok. Benim üç harfle andığım tiplerden biridir. İkisini de, seneye takımda görmezsem hiç mi hiç üzülmem, hatta çok sevinirim.

Ulan hakikaten adam değilsiniz alayınız. Cebinizde sinemaya gidecek para yokken sinema kapatırsınız, dolmuşa verecek paranız yokken 5 tane araba alırsanız böyle bir anda dağılırsınız.

Sizi gidi Makyevel çocukları

Çok şey gördüm 25 yıldan bu yana futbol sahalarında ama bu denli rezil bir şeye tanık olmamıştım, bu gözler bunu da gördü.

Bütün sezon "Hakem, hakem" diye ağlayanlar, birkaç haftadan bu yana neden bülbülün dut yemiş haline bürünmüşlerdir merak konusu.

Şimdi bu pozisyonun, Kadıköy'de değil de, Ali Sami Yen'de olduğunu düşünelim, yapanı da Bilica değil de, Emre Güngör olarak hayal edelim. Ettiniz mi? İyi.

Kimbilir nasıl kıç yırtarcasına feryat figan edecek kitleler, nasıl kendini paralayarak televizyonlarda suratları maymun götü kırmızısı almış bir biçimde konuşacaklar.

Şimdi ne oluyor? Tabii ki, hiçbir şey.

Şampiyonluk gider, kupa gider, o gider, bu gider v.s. Hiçbiri önemli değil. Önemli olan kazanmak için her yolu mübah sayan zihniyettir. Sorsan kendilerine, bu olayı anımsamayacaklar bile, Lugano'nun elini anımsamayacaklar bile. Hafızalarından silecekler, her kötü anıyı alt belleğe attıkları gibi.

Kim şampiyon olursa uğurlar ola ama böyle şampiyon olmayı içine sindirecek zihniyetteki insanlar olsa olsa Makyevel çocuğu olur. Ne demek istediğimi de anlayan anladı.

Bilica'ya da önerim, herhangi bir belediyede yol çalışma ekibinde hayatını sürdürmesi. Bu yetenekte, bu zihniyette, bu aşağılık tavırlarda biri futbol oynamasın.

İçine sindiren varsa, sözüm yok. eyvallah!

Açılımınıza da, anayasanıza da...

Maç yazısı filan yazmayacağım bugün. İçimden gelmiyor, umrumda da değil doğrusu. Bir fotoğrafa bakıp, saatlerce ağlamak garip bir duygu ama insanız hepimiz.

26 yaşında gencecik bir adamın fotoğrafı. Altına ne yazsam, ne söylesem anlamsız düşecek. İşsizliğin verdiği bunalımın sonucu.

Her gün onlarca insan intihar ediyor, bu ülke topraklarında. Kılımızı bile kıpırdatmıyoruz, umrumuzda bile değil.

Şu fotoğrafta anlatılanları, yüzbinlerce kelimeyle anlatamazsınız insanlara. İşsizlik, bu ülkede devasa bir sorun haline geldi. 'Yüzde 15' belki rakam olarak çok fazla bir şey ifade etmiyor ama bu fotoğraf çok şey ifade ediyor.

'Teğet geçen kriz', bazılarımızı delik deşik ediyor. Tıpkı bu genç adamda olduğu gibi.

Sokarım anayasanıza, sokarım sizin açılımlarınıza. Kim geri getirecek, kaybolan umutları, kim insanların yaşama sevincini geri getirecek?

Bu ülkedeki siyasetçiler, ne yazık ki, aşağılık insanlardan oluşuyor. İsim, parti gözetmeden söylüyorum.

Yeter artık, birisi şu ölümleri durdursun, yeter. Çok şey yazmak istiyorum fakat engelliyorum kendimi. Lanet olsun....

At izi ve it izinin karıştığı iki haber

Nokta, virgül bile değiştirmeyeceğim. Aynı insanın ağzından çıktığı söylenen röportajın, 10 ay arayla hemen hemen aynı ifadelerle ama birbiriyle tam zıt biçimde verilmesini göreceğiz. Haberlerden sonra yorumumu okursunuz.

15 Nisan 2010 Vatan Gazetesi-Gökmen Özdemir imzasınde Lucescu'nun söyledikleri:

"Bir futbolcu Brezilya Milli Takımı’na gidiyor diye ’yıldız’ olamaz. Elano sert liglerin futbolcusu değil. Ne sert bir karakteri var ne de sert futbola uyum sağlayabilir.

Sahada sorumluluk almaz. Hocasına sorun çıkartan bir karakter. Keşke Galatasaray onu alırken, ona bu kadar büyük yatırım yaparken beni arayıp, sorsaydı..

Ben bir dost olarak onlara gerekeni söylerdim. Böyle büyük para harcarken iyi araştırmak lazım. G.Saray için 7.5 milyon Euro bonservis, yılda 3.5 milyon Euro’dan 4 yıllık sözleşme ekonomik olarak ağır bir yatırım. Bunun karşılığını almaları gerekir.

Brezilya Milli Takımı’na onun nasıl seçildiğini biliyorum. Dunga ile ortak bir noktası var. Benim takımımda Fernandinho oynuyor. O çok iyi ama seçilemiyor. Zamanında Matuzalem vardı.

En iyisi oydu. O da seçilemedi. Elano’nun Brezilya Milli Takımı’na gidiş nedeni özel.. Keşke G.Saray onu alırken iyi araştırsaydı."

TARİH 31 TEMMUZ 2009 SABAH GAZETESİ HABERİ

"Elano transferini duyunca bütün gün telefonumu kapattım. Başıma geleceği biliyordum.

Türkiye'den sayısız gazeteci arayacaktı. Bana ulaşan ilk gazetecisin" yanıtını verip Elano'yu anlatmaya başladı: "Çok zeki bir oyuncu. İnanılmaz yeteneklidir. Hem zeki hem de yetenekli bir futbolcu bulmak zordur. Ve Elano tam böyle bir oyuncudur.

Sahada sorumluluk alır; lider özelliğini ortaya koyar. Rakip kaleye gitmenizi kolaylaştırır. Maç tıkanmış, forvette sıkıntı yaşanıyorsa, bu alana daha fazla destek olur.

Uzaktan isabetli şutlarıyla bize çok maç kazandırdı. Duran toplarda da ustadır. Korner ve frikikte Shakhtar'a ondan daha iyisi gelmedi.

Sonuç itibariyle Galatasaray gerçekten çok çok iyi bir transfer yaptı. Bence son yıllarda yaptıkları en iyi transfer"

Yorum: Elano'nun Galatasaray'da beklentilerin yanına bile yaklaşmayacak bir performans sergilediği bir gerçektir. Belki beklenti yüksekti, belki de alışamadı. Bilmiyorum, sorguladığım şey bu değil zaten.

Gökmen Özdemir, bir Galatasaray forumundan çıkıp, köşe yazarlığına geldiği günden bu yana pek çok yalan habere imza atmıştır. Yaptığı son haber aleni olarak yalan ve yönlendirmelerle doludur. Hatta oturup masa başında Sabah gazetesinin haberini okuyup, yazmıştır.

Şimdi yazacağımı gayet net yazıyorum. Kendisi köşe maç yazılarında; pek çok kez ilk yarı sonlarında forumlardan okuduklarının bazılarını copy-paste yaparak, bazılarını da harmanlayarak yazmaktadır. Üstelik sadece taraftar forumlarından değil, bazı blog yazarlarının yazılarından da faydalanmaktadır.

Son zamanlarda imzalı haberleri ile kime hizmet etmekte bilmiyorum. Galatasaray taraftarını, birtakım isimlere karşı galeyana getirmek için elinden geleni ardına koymuyor. Fakat bilmesi gereken şey şu; birilerinin kendisi ile işi bittiği zaman, tıpkı karpuz çekirdeğini tükürür gibi tükürüleceğidir.

Ve tabii ki spor basını (herkes değil). İşte bu yüzden ahlaksızdır, işte bu yüzden yalancıdır, işte bu yüzden itibar edilmez. Bir mesleğin yüz karası olmak için bu denli uğraşmaya gerek yok. Çıkıp yekten "Biz şerefsiziz" demeleri yeterlidir.

Filler ve çimen

İnsan bazen her gün geçtiği yollarda farklı farklı şeyler görebiliyor, gördüklerine başka anlamlar yükleyebiliyor.

Dün, akşam saatlerinde her zamanki rotamla eve doğru giderken, bazı evler dikkatimi çekti. Her ne kadar 3-4-5 katlı olsalar da, üzerlerinde sıva dışında herhangi bir işlem görmemiş ancak perdelerinden anlaşılacağı gibi içlerine insanların yerleştiği bu evler sanki birer av hayvanı gibi izlenmiş.

Boyası bile olmayan bu apartmanlarda çok ferah yaşamların sürmediğini anlamamak için bir nevi embesil olmak gerekir.

Kafamı kaldırıp, apartmanların tepelerine baktığımda; bu özenle seçilmiş boyasız apartmanların üstünde koca koca baz istasyonlarını fark ettim. Aslında daha önce de görmemiş değildim fakat bu denli 'özenle' seçilmiş olduklarını ilk kez fark ettim.

İçimden kapasitem dahilinde küfür savurdum. Üzerlerinde baz istasyonu olan bu apartmanlar sanki Nazi Almanyası'ndaki Yahudi evlerini hatırlatıyor. Üstlerindeki o garip antenvari yapılar, onların fakirlik belgeleri.

Ellerine geçen, her kuruşun bile değerli olduğu bu insanlara, nasıl hayvan muamelesi yapıldığı ve yaşamlarına nasıl bir bedel biçildiği insana ızdıraptan fazlasını veriyor.

Sonra 'illegal' olduğu her halinden belli olan 1 Mayıs afişi gördüm. Üstünde Mahir Çayan ve Dursun Karataş'ın fotoğraflarının olduğu ve "Mahir'den Dayı'ya mücadele" yazan afişin, bu evlerden birine asıldığını gördüm.

Fakir edebiyatı ya da ajitasyon peşinde değilim, bunun senelerce kimseye bir faydası olmadığını hep birlikte gördük. Ancak fakirlik bu ülkede milyonlarca kişinin üstünde demirden bir palto.

Yaşananlar paradoks gibi hakikaten. Şimdi bu üç-beş kuruş için hayatlarını hiçe sayan insanların, yani biliçli bir biçimde eğitilmemiş, eğitimden uzak tutulmuş bu insanlara "Anayasa'yı değiştirelim mi?" diye sorulacak.

Bak şimdi, nereden nereye geldim. Kendi hayatı konusunda bile yanlış kararlar veren bu insanlara bu ülkenin geleceğiyle ilgili bir soruyu niye soruyoruz? Üstelik benim geleceğim konusunda da karar verecek.

Vicdanım başka bir şey söylerken, beynim başka bir şey söylüyor. Her ikisi de, birbirini suçluyor, düşündükleri ve söyledikleri için.

Herkes 12 Eylül Anayasası'ndan yaka silktiğini söylüyor ama 12 Eylül ürünü Kutlu Doğum Haftası'nda konuşma yapmak için sırada bekliyor, 12 Eylül'ün tüm nimetlerinden yararlanıyor.

Dün YÖK konusunda her gün ağlayanlar, bugün YÖK'ü kendi istedikleri gibi kullanıyorlar ve kaldırmak konusunda adım bile atmıyorlar. Bugün hakimlerden, yargıçlardan yaka silkenler, yarın kendi hakim ve yargıçları işbaşı yaptığında "Benim hakimim, benim yargıcım" diyecek.

Tüm sorun, gücü kimin, ne şekilde kullanacağı kavgasında düğümleniyor. Türbanla okula giremediği için kendilerini zincirleyenler, bugün yine okullara giremezken, sanki hiçbir şey yokmuş gibi davranıyorlar. Aradan geçen süreçte ne değişti? Tabii ki, hiçbir şey değişmedi.

Filler ve çimen hikâyesi yaşadıklarımızın hepsi. Birileri üstlerde tepişirken, zeminde kalanlar çaresizce yukarı bakıp, aptalca bir biçimde saf seçip, kendi ezilmelerini izliyor. Bir diğeri ezilirken, sadistçe zevk alıp gülümsüyor. Kendi safındaki eziliğinde "mazlum" edebiyatının inceliklerini ortaya döküveriyor.

Yaşadıklarımızın sonucu bizi nereye götürecek, büyük bir bilinmez fakat içimdeki ses pek ümitvar değil.

Ağız ishali yaşıyor

Kurt, puslu havayı sever misali ortaya çıkıyor ve ağzına geleni söylüyor. Baksan, sevgi adamı. Her cümlesinde mesaj verme telaşı yaşıyor.

Bıkkıntı getirdi artık, ciddi anlamda tiksiniyorum bu herif ve vermeye çalıştığı mesajlardan.

İstediğini almak için başbakan kapılarını aşındırmaktan üşenmeyen, takım sırlarını basına açıklayan, her şeyini borçlu olduğu kulübü seviyormuş gibi davranan ama aslında yemek yediği kapa pisleyen iğrenç bir herif.

Bırakmıyorlar Galatasaray'ın yakasını, pis bir kene gibi yapıştılar ve kan emiyorlar.

El birliğiyle o aldığınız UEFA Kupası'na bile lanet okutturdunuz, leşçiler...

Arda gitsin mi kalsın mı? Yoksa Arda kendini mi eğitsin?

Arda'yı sezon başında yerden yere vuranlar, bugün Arda'nın ne denli iyi futbolcu olduğunu, nasıl bir efsane olma yolunda ilerlediğini yazıp-çizer hale gelmiş.

Arda'nın pazar günkü Diyarbakırspor maçında yaşanan rezillikte protesto sarmalı içine alınması ardından, ağız değiştiren onlarca yazar, bir dolu gazete haberi görmek beni şaşırtmadı doğrusu.

Sezon başında buna değinmiş ve "Arda'dan Cristiano Ronaldo yaratma çabasında olan medyadan" söz etmiştim.

Ben kendimi bildim bileli, şu an yaşadığımız ve gördüğümüz senaryoyu izliyorum. Öyle çok uzaklara gitmeye gerek yok sadece Emre Belözoğlu örneğine bakmamız yeterli olur. Galatasaray'da forma giyerken, son derece "çirkin, agresif, itici" (daha ağırları var bilen zaten biliyor) olan adam Fenerbahçe'de forma giydikten sonra "Hırsından ötürü böyle sinirli. Zaten futbolcu hırslı olmalı"ya dönüştü.

Filipescu için söylenenler dün gibi aklımda. Ne kasaplığı, ne iğrençliği, ne futbolcu düşmanlığını bırakmamışlardı. Bugün Lugano için söylenenlere bakıyorum, İkisi arasında fark var mı diye düşünüyorum.

Diyarbakırspor maçında yaşanan protesto rezaleti, aslında birileri için tam da bulunmaz Hint kumaşı niteliğindeydi. O akşam sonrası düğmeye basıldı. Şimdi oluşan görüntüde, Arda'ya sahip çıkanlar, abilik yapanlar Fenerbahçeli büyükleri ama O'nu futboldan soğutan, üzenler ise Galatasaraylı.

Arda'nın futbolculuğunun artıları-eksileri tartışılır. Kimi beğenir, kimi beğenmez, kimi yerlere göklere koyamaz, kimisi de yerin dibine sokar; bunların hiçbirisini önemsemiyorum. Benim gözümde bir yeri vardır, başkası ne düşünür umrumda olmaz.

Arda'nın yaptığı genel yanlış, kaptanlığa getirildiğinden bugüne sürekli konuşması ve her seferinde 'Galatasaraylılığının herkesten üstün olmasını' insanların gözüne gözüne sokma çabasıdır. Bunu birkaç güzel sözle birkaç kez söyledin mi, hoş görünür fakat mütemadiyen başına "Ben" ekleyip, sevgi cümlesi eklemeye çalışırsan inandırıcılığını yitirmeye başlarsın.

Kim Arda'nın "Ne kadar iyi Galatasaraylı?" olduğunu sorguluyor ki, bunlara ihtiyaç duyuyor? Ya da, benden, tribündeki birinden daha fazla Galatasaraylı olduğunu anlatması neden bu kadar önemli ki? Benim açımdan zerre önemi yok.

Arda'nın bunları yapmasını gerek yoktu.Zaten 'Hagi'nin attığı o golde sevinen küçük top toplayıcı çocuk' görüntüsü, O'nun Galatasaraylılığını gösteriyor. Daha ötesi ne olabilir ki? Sadece o görüntü her şeyi anlatmaya yetmiyor mu? Tabii ki yetiyor ama yetiştiği ortam, kendini geliştirememesi (kişilik anlamında değil, kültürel anlamda) algılamasında sorun yaratıyor.

Arda zannediyor ki; "Benden daha fazla Galatasaraylı olduğunu iddia eden biriyle saha kadar tartışırım" dediğinde, bütün Galatasaraylıların gözleri nemlenecek, "Ulan nasıl söz o be!" dedirtecek.

Evet, bunları söyleten insanlar var ama Arda şunu bilmiyor: "Ulan nasıl söz o be!" diyen adamlar, O'nu pazar günü yuhalayan adamlar. İki gün sonra sokakta görse boynuna atlayacak adamlar, o tribünde Arda'ya homurdanıyor, onu yuhalıyor.

Arda, söylediği iki cambaz cümleyle, sahte sevgilerin mezesi olmaktan başka bir işe yaramaz. Ancak bunları bilmesi için zaman geçmesi, kendini geliştirmesi ve yetiştirmesi gerekir.

Bunu Türkiye'de yapabilen ender oyunculardan biri olur mu olmaz mı bilmiyorum. Doğrusu çok da ümitvar olduğumu söyleyemem bu konuda. Zaten bunu gerçekleştirebilirse, futbolculuğuna da ne denli pozitif bir etki yaptığını kısa sürede görür.

Şimdi başa dönersek. Bugünkü tabloya baktığımızda Arda'ya sahip çıkan abileri ve o çok sevdiği, gönül verdiği Galatasaray taraftarının yuhalaması karşısında muhtemelen bir büyük buhran yaşıyordur. Yaşadığı buhran, gelecek için vereceği kararları, direkt olarak da etkileyecektir.

Kişisel olarak derdim, Arda'nın Fenerbahçe'ye gidip gitmemesi değil. Eğer istiyorsa yapsın, bir saniye bile düşünmeden. Galatasaray'ın ardından ayrılan hiçbir futbolcu için yas tutacak değilim, hele ki yaşadığımız onlarca örnek tazeliğini korurken.

Ancak, çinkinlikler bitip tükenmeyecek bu belli oldu. Galatasaray'dan ayrılana kadar Arda hakkında yazılacak, çizilecek, gerektiğinde yalanlarla bezenerek.

Arda, Galatasaray'da da kalsa, Fenerbahçe'ye ya da Avrupa'ya da gitse, bu beyin yapısıyla, bu popülist söylemlemle futbolculuğunu geliştiremez. Yoksa iyi orta yapmışsın, topu ayağında uzun tutmamışsın hepsi teferruat.

Arda şunu iyi anlayacak, bir futbolcu olarak söyleyeceğin binlerce kelime, sahada yapacağın tek hareketin yanında hatırlanmaz. Bir söz vardır, "Çok halvet olmakla çok çocuk olmaz" diye. Her şeyi yeri ve zamanında yapması gerekir. Konuşması gerektiği yerde konuşmayı, futbol oynaması gerektiği yerde futbol oynamayı öğrenmeli.

Kimileri Arda'ya 'git' diyor, kimileri 'kal'. Giderse de, kalırsa da benim kendisine tek önerim perde arkasında neler olup bittiğini görmesi gerektiğidir. Bunu öğrenmek için de, dolaşmaktan, konuşmaktan başka şeyler yapması gerekir.

Okuyan, öğrenen, sorun, sorgulayan bir toplum dileğiyle...

Her ne kadar yazı Arda için olsa da, aslında her genç futbolcu için yazılmıştır.

Güle güle Evrim

Üstünde yazıp çizmeyeceğim, bazen birinin söylediği sözün üstüne bir şey yazılmaz, çizilmez. Ben de öyle yapacağım.

"Aşk olsun sana, Kürtlerin güzel kızı"

Söz, BDP Genel Başkan Yardımcısı Gülten Kışanak'a ait. Güle güle Evrim...